We dronken wijn in Chateauneuf-du-Pape, bezochten het huis van Petrarca in Fontaine-de-Vaucluse, we bewonderden de Romeinse opgravingen in Vaison-la-Romaine. We dwaalden door de Luberon en wandelden over de top van de Mont Ventoux, het ’uitsteeksel van de Alpen’.

De humeurige volksaard kwam pas de laatste dag aan het licht. De campingbazin vroeg hoe de vakantie was geweest. Ik zong de lof van de Vaucluse - de wijn van Chateauneuf-du-Pape, het huis van Petrarca in - jajaja, onderbrak ze me. De Vaucluse sterft, meneer! Parijs investeert niet in ons, de bevolking trekt weg, de winkels sluiten, de werkloosheid is torenhoog. Met een boze klap sloeg ze het kasboek dicht. ,,Hier verandert nooit iets. Maar wat doe je eraan!?’’

In zijn boek ’Het land moet bestuurd worden’ uit 2021 legt de Leidse hoogleraar staatsrecht Wim Voermans uit dat het parlement zijn controle over de regering verliest. De uitvoerende macht is onaantastbaar, de positie van de burgers kalft al af sinds het begin van het nieuwe millennium. Verkiezing na verkiezing slaat de electorale branding stuk op het strand van politiek Den Haag. Het spat en bruist bij elke golf, maar steeds blijft het openbaar bestuur fier overeind.

Elke golf agendeert een eigen probleem: nationalisme, de macht van de EU, asiel en immigratie, de kloof tussen arm en rijk, nu die tussen stad en platteland. Na LPF, PVV en FvD gaat nu de BBB het proberen. Het debat verandert, maar het beleid niet. De woorden van de campingbazin echoën in mijn oren. ,,Hier verandert nooit iets. Maar wat doe je eraan?!’’